تحقیق در مورد A 306 شیمی و تکنولوژی چرم

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل : .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 22 صفحه

قسمتی از متن .doc :

موضوع پروژه : شیمی و تکنولوژی چرم

نام و نام خانوادگی : الهام شفیع نژاد

استاد : جواهریان

دانشجوی ترم دوم

رشته : شیمی غذایی

تعریف پوست و نقش آن در بدن

پوست ‍‍، لایه محکمی است که سطح بیرونی بدن مهره داران را می پوشاند و آنها را در برابر آسیبها و خشک شدن حفظ میکند . با در برداشتن گیرنده های حسی ، احساس و ارتباط انسان و حیوان را با محیط پیرامون خود از نظر درک گرما ، سرما ، فشار، درد لمس اشیای خارجی و … فراهم می آورد و از وجود برخی خطرها آنها را آگاه می سازد.

به طور کلی می توان گفت که آساترین و عمده ترین نقش پوست در بدن ، حفظ آن در برابر مواد شیمیایی و اشیای گوناگون است . زیرا پوست ، با داشتن سفتی و قدرت کششی و کشسانی زیاد ، می تواند در نقش یک سد دفاعی در برابر آسیبهای فیزیکی به ویژه فشار و ضربه ، عمل کند . پوشش کراتینی پوست به منزله پوشش محافظی ، آن را در برابر تأثیر زیان بخش مواد شیمیایی محرک و حساس کننده ، مواد سمی و میکروبها ، حفظ می کند .

حرکت مداوم سلولهای لایه بیرونی پوست به سمت سطح آن ، سبب تجدید ساختار و نوسازی دایمی این لایه می شود و از تکثیر میکروبها ، باکتریها و قارچها از این لایه جلوگیری می کند . فعالیتهای زیست شیمیایی بسیار دقیق که هر دقیقه در سلولهای تشکیل دهنده پوست بدن رخ می دهد ، سبب می شود که فرآیندهای ترمیم و تجدید ساختار لایه بیرونی پوست به نحو مؤثر و مفید انجام شود .

ضخامت لایه پوست مهره داران که در واقع مرز بین آنها با دنیای خارج از بدن آنهاست بسیار متفاوت است و بسته به نوع این جانداران ، از چند هزارم میلی متر تا چندین میلی متر در تغییر است . پوست بزرگترین عضو بدن است و به صورت لایه نازکی تمامی سطح بدن را می پوشاند . وزن آن چندان زیاد نیست و حدود هفت درصد کل وزن بدن را شامل می شود .

ساختار پوست

پوست انسان و حیوان از رشته های ( الیاف) متصل به هم تشکیل یافته است و دارای سه لایه اصلی است . لایه بیرونی یا رویه مویی که از رگهای خونی و پیاز مو پوشیده شده است . لایه میانی یا رویه گوشتی که از پیه و ماهیچه ها پوشانده شده است و در مجاورت گوشت قرار دارد . لایه زیر پوستی ( زیر جلدی ) که در برگیرنده غده های چربی است .

لایه بیرونی پوست ، از کراتین تشکیل شده است ( البته ، اجزای دیگر بدن حیوانها مانند شاخ ، مو ، پشم ، کرک ، ناخن و سم نیز شامل کراتین می باشند ) . بخش بزرگی از لایه درونی پوست از کولاژن است و دارای الیافی است که مقاوت بسیار زیادی دارد . کراتین از نظر شیمیایی پروتئینی است که در ساختار مولکول آن مقدار بیشتری گوگرد وجود دارد . وجود مقدار زیادی از گوگرد در ساختار مولکولی کراتین ، همانند ولکانش ( ولکانیزاسیون ) لاستیک سبب به وجود آمدن پیوندهای فراوان گوگردی و همچنین تشکیل پیوندهای جدید عرضی بین اتم گوگرد و مولکول های زنجیر حاصل از ترکیب شدن مولکول های آمینواسید با یکدیگر می شود . در نتیجه ، بر استحکام پوست افزوده می شود . این لایه کراتینی که لایه رویی پوست را تشکیل می دهد ، از سلولهای مرده تشکیل شده است و در فرایند پوست پیرایی باید تراشیده و دور ریخته شود . لایه درونی یا کلاژن ، لایه ای است که در فرایند پوست پیرایی سرانجام به چرم تبدیل می شود .

با توجه به اینکه پوست ماده پروتئینی است و از نظر کیفیت غذایی ، ماده ای بسیار مهم ، با ارزش و محیطی بسیار مناسب برای رشد و تکثیر موجودهای ذره بینی ( مانند میکروبها ، باکتریها ، قارچها و ویروس ها ) است ، از این رو بی توجهی در نگهداری پوست پس از جدا شدن آن از لاشه دام ، سبب تجزیه سریع و پایین آمدن کیفیت آن به وسیله موجودهای ذره بینی می شود . این تغییر کیفیت در پوست را می توان ، از چندین راه مشاهده کرد که عبارتند از بوی زننده تولید شده از پوست ( بر اثر تولید گاز بسیار بدبوی سولفید هیدروژن و آمین های چند ظرفیتی ) ، کاهش استحکام الیاف ( آبکافت پروتئین و کلاژن ) ، ریزش مو و پشم ( تجزیه شدن ریشه های مو و پشم ) و همچنین تغییر رنگ پوست که بر اثر تکثیر باکتریها و تجزیه پروتئین های پوست به وجود می آید . از این رو ، لازم است که پوست پس از جدا شدن از لاشه حیوان شستشو داده شود و پس از نمک زدن ، در جای خنک به دور از حشره ها نگهداری شود .

دسته بندی پرو تئینها

از سال 1969 میلادی که تولید کامل ریبونوکئاز با موفقیت امکان پذیر شد ، نکته های مهمی مانند اثر بعضی از آمینواسیدها در ساختار و فعالیت زیست شناختی پروتئین ها و همچنین ترتیب قرار گرفتن واحدهای آمینواسیدی در مولکول یک پروتئین و اثر آن بر روی این فعالیتها روشن شده است . پیش از آن پروتئینها بر اساس انحلال پذیری آنها در حلال دسته بندی می کردند . اگر چه ، امروزه این دسته بندی نسبتاً مناسب شناخته شده است ، اما کمتر به کار گرفته می شود . برای آسانی کار امروزه ، یک دسته بندی اساسی تر را به کار می برند که در آن پروتئین ها را به دو گروه ساده و مرکب بخش می کنند .

الف ) پروتئین های ساده : که تنها از ترکیب شدن ( واکنش تراکمی ) مولکول های آمینواسیدها به وجود می آیند و تنها شامل پروتئین می باشند .

ب ) پروتئین های مرکب : که افزون بر یک بخش پروتئینی ، دارای یک بخش غیر پروتئینی نیز می باشند .

از پروتئین های ساده ، می توان پروتئین های رشته ای مانند کلاژن ، الاستین و کراتین و نیز پروتئین های کروی ( محلول ) مانند آلبومین ها ، گلبولین ها ، گلوتلینها ، و پرولامین ها را نام برد .

همچنین از پروتئین های مرکب ، می توان نوکلئوپروتئین ها ( پروتئین ساده ترکیب شده با اسیدهای نوکلئیک ) ، موکو پروتئین ها ( پروتئین ساده ترکیب شده با کربوهیدرات ها ) ، لیپو پروتئین ها ( پروتئین ساده ترکیب شده با